Ava DuVernay'ın yanıtı Zamanda Bir Kırışıklık keskin bir şekilde bölünmüştür. Tepki, ciddiyetle dolup taşan filmin sizinle kişisel, samimi bir düzeyde konuşup konuşmadığına bağlı gibi görünüyor. Onu övenler büyük ölçüde film yapımından ya da hikaye anlatımından bahsetmiyorlar; duygusal rezonans ve kişisel bağlantı için oradalar. Pek çok insan bu bağlantıyı hissetmedi ve sorun değil. Yaptım, çoğunlukla, Madeleine L'Engle'ın kitabını okuduğum yaşımda, dokuz ya da on yaşımda olsaydı, film benim için ne kadar anlamlı olurdu diye düşünmeye devam ettim.
Birçokları için yaptığı gibi, Zamanda Bir Kırışıklık benim için dünya demekti. Onu onlarca yıldır okumamıştım, bu yüzden birkaç ay önce kitabı tekrar ziyaret ettim. Kronik olarak korkunç hafızama yerleşmek için yeterince zaman verdim, bu yüzden düzinelerce girmedim ama bu kısım ne olacak!? karşılaştırmalar aklımda ön planda. Buna rağmen, filmin yaptığı değişiklikler dikkat çekiciydi. Bazıları, uzun süredir filme alınamayan bir kitap olarak adlandırılan kitabı uyarlamak konusunda tam bir anlam ifade etti. Diğerleri, eminim, aynı derecede gerekliydi, ancak bana önemli bir şeyin eksik olduğu hissini verdi.
Romandaki en büyük değişikliklerden bazılarını parçalayalım. Belki de herkesin kitapla olduğu gibi filmle aynı bağı hissetmemesinin nedenlerinden bazılarını ele alabiliriz. ( spoiler hem kitap hem de önümüzdeki film için!)
Murray'ler
Murray ailesinin özellikleri kitaptan çok farklıydı. Meg'in ikiz kardeşleri, muhtemelen odağı Meg ve Charles Wallace'a fazla sokmamak için tamamen kesildi. Bununla birlikte, DuVernay işaret etti Devam filmleri, ağırlıklı olarak ikizlere odaklanan kitap serisine uygun olarak ilerlerse, Murray'lerin çocukları evlat edinen harika bir aile olarak zaten kurulmuş olduğunu. Yani belki de bu ailenin büyümesi için yer var.
Meg'in melez bir kız olarak seçilmesi (aynı zamanda Bayan'ın çeşitliliği ve Charles Wallace'ın evlatlık olarak seçilmesi) kitaptan bir farklılıktı ve açıkçası, her zaman bol miktarda ırkçı trol olacaktı. Kim bunu bir dezavantaj olarak görür. Ama biz onlar ve onların korkunç fikirleri için burada değiliz. Pek çok okuyucu için Meg, onun gibi bir kahramanı ilk kez gördük: parlak zekası - onu akranları arasında bir yabancı yapan şey - kahramanlığının kaynağı olan genç bir kız. Neyin içinde DuVernay aradı siyah kızlara yazdığı aşk mektubu, genç siyah kızları bu temsilin merkezine koyuyor. Meg'in kendini kabul yolculuğu o kadar kişisel ve o kadar özel hissettirdi ki, bu değişiklik sadece hikayeyi geliştirdi.
Meg
Meg'in ekrana yansıtılması zor olan yanı, dehası. Evet, Meg'in zeki olduğunu biliyoruz - bir dahi - ama film onun zihninin ne kadar özel olduğunu yakalayabilir mi? Onu yaşıtları arasında dışlanmış biri olarak resmederken, zihni diğer insanlarla ilişki kuramayacak kadar benzersiz olan bir kızın hikayesinden ziyade, bana oldukça normal, ortalama bir kız etkinliği gibi geldi. Ve eğer Meg'in zihninin hangi seviyede işlediğini kavrayamıyorsak, kitapta zaman zaman kız kardeşinin düşüncelerini okuyabilen ve ağaçlarla konuşan rüzgarı kim anlayabilen Charles Wallace'ı nasıl anlayabiliriz?
Film Charles Wallace'ın zihninin farklı bir düzlemde çalıştığı hissine kapıldınız mı? Yoksa özellikle zeki olduğunu mu?
Bayan
Üç Bayan'ın tasviri her zaman kitaptan farklı olacaktı, çünkü karakterlerini tanımlayan çoğu şey -Charles Wallace gibi- onların tarif edilemezliği. Üç kadında yapılan değişikliklerin çoğu yüzeysel: kıyafetleri veya modern alıntıları kullanan Mrs. Who. (Her ne kadar onun sözünü duymaya duygusal olarak hazır olmadığımı itiraf etsem de Hamilton .) Ama kitapta Calvin, üçünü Tanrı'nın koruyucu melekleri ve elçileri olarak tanımlıyor. Aslında, romanda Tanrı'dan çok fazla bahsedilir. Bu da bizi başka bir büyük değişime getiriyor…
Din
Çocukken bu kitabı ne kadar sevdiğimi düşündüğümde, dini unsurları fark ettiğimi hiç hatırlamıyorum. Ama tekrar okuyunca çok barizdi. hayır Narnia Günlükleri, fakat Meg'e şu anki amacına Tanrı tarafından çağrıldığı, Mukaddes Kitap ayetlerinin ilham kaynağı olarak kullanıldığı ve tüm iyiyle kötü arasındaki savaşın oldukça sağlam bir şekilde Hıristiyan bağlamına dayandığı söylendi.
Dini çocukların eğlencesinin dışında bırakmaktan yanayım, ancak bu durumda, hiçbir şeyle değiştirilmedi, her şeyi bıraktı - Bayan'ın ne olduğundan ve neden burada olduklarından, kötülüğün doğasına kadar. karakterler savaşıyor - kullanmış olabileceği bir özgünlükten yoksun.
Bahsederken …
Bill Hicks sadece bir gezinti
BT ve Karanlık
IT kitabı ile IT filmi arasındaki en yakın fark, görünüşüdür, birincisi dev bir beyin olarak görünür, ikincisi ise ürkütücü bir karanlık dallar kütlesi. Ama bu önemsiz görünüyor. İyi sıralama. Buna geri döneceğiz.
Filmde, kahramanlarımızın savaştığı karanlık, dünyadaki olumsuz duygulardan sorumludur. Komşunun kötü niyetli kızının Meg'e saldırmasının ve öğrendiğimiz gibi, komşunun kendi benlik saygısı ve olası yemek bozuklukları ile mücadele etmesinin nedeni budur. Bu yüzden Calvin'in babası ona karşı acımasızdır. İnsanların yıkıcı davranışlarının kaynağıdır.
Kitapta, Kara Şey'in gücü oldukça belirsiz tutuluyor ve onu bu kadar ürkütücü yapan da bu. Her şeyi tüketen bir gölge ve korkunç bir boşluk. Ve kitaplardaki pek çok şey gibi, karakterleri nasıl hissettirdiği dışında neredeyse tarif edilemez, ki bu tamamen umuttan yoksun. Karanlık, derin üzüntü ve depresyon hakkındaki ilk anlayışımdı. Filmin BT'si korkutucu görünüyor, ancak kitaptaki Kara Şey beni hiç yaşamadığım bir şekilde soğuttu.
Canavar Teyze ve sonrası
Filmde, Bay Murray, hala BT'nin kontrolü altında olan Charles Wallace olmadan tesser yapmaya çalışırken Meg onu durdurur. Romanda başarılıdır ve o, Meg ve Calvin, Ixchel adlı bir gezegende yeniden bir araya gelirler. Orada Meg, Canavar Teyze adlı bir yaratık tarafından yönlendirilir. (Ayrıca, görünür bir görüşü olmayan bir türe Karanlığı açıklamaya çalışması gerekir, bu da okuyucuların bu gücün ne kadar güçlü olduğunu anlamalarına yardımcı olmak için uzun bir yol kat eder.)
Senaryoyu yazan Jennifer Lee, filmin eksikliğinden bahsetti Canavar Teyze ve açıklaması tamamen mantıklı. Söylediği gibi, Canavar Teyze kitabın destek sağlayan bir parçasıydı, ama aynı zamanda cevabı da verdi. Bu, kimsenin Meg'e cevabı vermeyeceği, yeniden üzerinde çalıştığımız bir yolculuktu. Onu kendi bulmalı. Ayrıca, muhtemelen çalışma zamanına 20 dakika daha eklemeye devam ediyor.
Ama bir kez daha, kitabın anlatısını çıkarırken, onun yerine geçmesi karışık geliyor.
İlk olarak, Bay Murray'in dört yıl boyunca hapishanesi olan bu yerden aceleyle çıkmak istediğini anlasam da, Charles Wallace'ı terk etme isteği duygusuz geldi. Kitapta sözünü tuttuğunu ve oğlu için geri döndüğünü görüyoruz. Filmde, Meg'in bunun mümkün olacağına dair inancını paylaşmamak zor, yani Bay Murray'in oğlunu terk etmeye hazır olduğuna inanmalıyız.
Hem kitapta hem de filmde Charles Wallace'ı kurtaran Meg'in aşkı. Orijinalinde, BT ile savaşmak için tek bir silahı olduğu ve sahip olmadığı bir şey olduğu söylendi. Silahının aşk olması gerçeği, kitabın daha büyük, görünüşte paradoksal mesajına uyuyor: bu dünya açıkça entelektüelliğe değer veriyor, ancak bu saf zeka aynı zamanda kötü adam. Kahramanların sürekli savaştığı şey akılsız zekadır: Charles Wallace, çarpım tablolarının monoton bir şekilde tekrar edilmesiyle hipnotize olur, çünkü bu eylem onun zekasının kapasitesinin çok altındadır; kitapta Meg'in öğretmenleri tarafından yavaş öğrenen biri olduğu düşünülüyor çünkü matematik problemlerini uzun yoldan çözmesini sağlıyorlar ve o sadece zihninin ileriye gitmesine izin vermek istiyor. Bir beyin (başlangıçta BT'nin tasvir edildiği gibi) ile bir kişinin onunla neler yapabileceği arasında büyük bir fark vardır.
Kitap, özgür düşünceyi, yaratıcılığı ve dili aşan bir zekayı kutluyor. Film aşkı kutladı. Ve bu harika bir mesaj olsa da, kitabın vizyonunun karmaşıklığını kaçırdığımı fark ettim.
Peki hepiniz? Kitaptan neyi kaçırdınız (veya kaçırmadınız)? Beğendiğiniz değişiklikler oldu mu? Bize düşüncelerinizi söyleyin!
(resim: Disney)
